واقعا سخته یا من سخت میگیرم؟

شاید چون جای آقایون نیستم اینجوری میگم اما فکر میکنم هرچی سختی و بدبختی و دست و پا بسته بودنه مال ما خانوماس.

به شخصه اگه حق انتخاب داشتم قطعا پسر میشدم.

خدایا منو میبینی؟

 امروز از نزدیکای ظهر تا غروب با مرده ها و زنده ها سر کردم.

حس عجیبی که این روزا دارم ترکببی از امید و ناامیدی، که هرکاری میکنم نمیتونم یکیشون رو تقویت کنم.

دومین سالی که 13 رو تو خونه بودم

خدا رو شکر که تموم شد.

میریم که داشته باشیم روزای تکراری و تو خونه نشینی رو.

قضیه چیه؟

امسال سال منه؟!

نمیدونم جریان چیه از اول سال یعنی این چند روزه هرکی منو دیده برام آرزوی ازدواج کرده.

خب که چی؟

بنظرم زشته که این قضیه رو تو روم میارن. میخواین برام آرزوی خوشبختی کنین، توی دلتون بکنین. توی نماز شبتون بکنین.

والا......

درسته من میخندم و به شوخی میگیرم ولی ناراحت میشم.

کارد بخوره این شکم

امشب یه اتفاقی افتاد که من با خودم عهد کردم دیگه هوس هیچ خوردنی رو نکنم و یا دلم نخواد جایی برم مگر اینکه خودم بتونم اونو انجام بدم یا یه نفر بی منت!